به واسطه ی یکی از دوستان وبلاگی که ندیده ، خیلی دوستش دارم ، دلم رفت سمت بقیع و مدینه

دیدین یه وقتایی کسی واسطه میشه تا شما به چیزی که حقیقتا دوستش دارین فکر کنین و از خدا باز هم بخواینش ؟

این جور دوستی ها رو خیلی قبول دارم و همیشه شکر می کنم ، تا به قاعده ی  * لئن شکرتم لازیدنکم *  خدا زیادش کنه .

و اون دوست رو رحمت میدونم از جانب خداوند .

جالبه که بعد از آشنایی با بچه های مجازی ، با این حس خوب بیشتر مانوس شدم . نمیدونم دقیقا چی میشه گفت ، ولی  اکثرا حرفای دوستای مجازی شنیدنی ترن ، حتی اگر مخالف افکار و باورهات باشن .  

امروز که از وب دوستم روضه ی بقیع رو شنیدم ، یادم اومد که من خیلی در طلب مدینه می سوختم . ولی مدتیه چیزهای دیگه ای رنگی تر شدن . 

بازهم الحمدالله خدایی داریم که فراموشی در او راه نداره .